گرچه فرمانداران خراسان از جانب حکومت مرکزی سلسله عباسیان برگزیده می‌شدند، اما بی کفایتی این والیان و جنبش‌هایی که در گوشه و کنار این خطه رخ می‌داد، گاه مردم را چنان برمی‌آشفت که خواهان برکناری ایشان می‌شدند.از جمله در سال‌های پایانی قرن دوم، آن زمان که علی بن عیسی والی خراسان بود، فتنه و آشوب تا آن اندازه در خراسان بالا گرفت که هارون الرشید سال ۱۸۹ خود برای سرکوب شورش، رهسپار ولایات شرقی شد، اما علی بن عیسی، فرصت طلبانه، و با هدایای بسیار، در ری نزد او آمد و هارون او را در حکمرانی خراسان پایدار داشت که بعد از یک سال، شورش از حد گذشت و هارون وی را برکنار کرد.در دوران حکومت هارون عباسی حمید بن قحطبه طائی والی خراسان بود که کاخی در باغی واقع در ۱٫۵ کیلومتری سناباد داشت و در بهار سال ۱۹۳ هجری قمری، هارون که برای سرکوب شورشی عازم سمرقند بود، در نوغان بیمار شد و بنا به وصیتش او را در آن باغ دفن کردند.چند سال بعد در دوران خلافت مامون در ۲۰۲ هجری قمری،" علی بن موسی الرضا" که پس از یک سال اقامت در مرو عازم بغداد بود، در منزل امیر سناباد مسموم شد و مأمون پیکر مطهر ایشان را نزدیک قبر هارون به خاک سپرد. از آن پس «مشهد الرضا» به معنی «محل شهادت رضا» و به اختصار "مشهد "نام گرفت.